یادداشت | تیغ اشرافیت تا کجا
حمایت از مستضعف جزء گفتمان انقلاب اسلامی است، شایسته نیست اگر خدمتی هم نمی شود لااقل دل این لایه از جامعه را به درد آورد.
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، اخیرا تصویری در فضای مجازی دست به دست می گردد که واکنش‌های بسیاری را ایجاد کرد و نقدها و عصبانیت مردم را در پی داشت. این تصویر مربوط به جشن تولد یکی از مسئولان بلندپایه و بریدن کیک تولد توسط ایشان بود. البته شاید گفته شود که آن صرفا یک جشن تولد بوده و بس، این همه های و هوی برای چیست؟
بله، یک جشن تولد حقیقتا اینقدر های و هوی ندارد. البته باید توجه شود که این انتقادات بابت نفس جشن تولد نیست، بلکه در شرایط نابسامان معیشتی کنونی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، در موقعیتی که گوشت به مرز صدهزار تومان نزدیک میشود و بسیاری از خانواده ها چند ماه است که توفیق چشیدن طعم گوشت قرمز نداشته اند، در شرایطی که در شهری همچون تهران درآمد دو میلیون و هفصد هزار تومانی زیر خط فقر اعلان می شود و اکثر مردم هم با این تعریف و با توجه به اینکه درآمدی پایین تر از رقم اعلامی دارند فقیر محسوب می‌شوند، در موقعیتی همچون امروز که در جنگ اقتصادی به سر می‌بریم و هر روز شاهد گرانی‌های بی‌منطق و افسار گسیخته هستیم مشاهده یک مسئول بلندپایه کشور در حال خوش گذرانی و جشن و سرور آدمی را یاد آن سلطانی میاندازد که به وی گزارش دادند که مردم نان برای خوردن ندارند، جواب داد که بروند نان قندی بخورند.
با تمام احترام باید به ایشان عرض کرد که مردم نظاره گر رفتار شما هستند و نیز شما را با الگوهایی چون همت و جهان آراها که فرماندهان جنگ نظامی بودند مقایسه می کنند. این تصاویر نه یک جشن تولد و بریدن کیک که گذاشتن لبه تیز چاقو بر تحمل و صبر مردم توسط حلقه نیاوران بود. این تصویر نماد سرایت خوی اشرافیت به طبقه حاکم و بیتفاوتی اشرافیت حاکم نسبت به مستضعفین است.
شاید کلمه مستضعف برای تان نامأنوس شده باشد زیرا خیلی وقت است که دیگر به جای آن از «قشر ضعیف» استفاده میشود. گزافه نیست اگر گفته شود این معادل سازی نیز در جهت همواری راه سلطه نظام سرمایه داری و ظهور اشرافیت نوکیسه انجام گرفته است. از این رو به جای کلمه مستضعفین یعنی کسانی که حقوق آنها توسط اشرافیت و زرسالاران پایمال گشته و باید این حقوق ستانده شود، واژه «اقشار ضعیف» یعنی کسانی که به خاطر ضعف اقتصادی (بخوانید ناتوانیشان در بدست آوردن ثروت) همواره آویزان اقشار بالای جامعه (بخوانید اشرافیت) و دولت اند، استعمال می شود، و باید خرج آنان را تقبل کنند و به اندازهای که از گرسنگی تلف نشوند به آنان طعامی تفضل نمایند. با این نگاه، این مستضعفین یا همان اقشار ضعیف‌اند که همواره باید دست بوس و مدیون سرمایه داران باشند که آنان را از هلاک شدن در گوشه خیابان نجات می دهند. این نگاه کاملا در تقابل تعریف امام خمینی(ره) است که فرمود صاحبان حقیقی این انقلاب مستضعفین و پابرهنگان اند.
حال اگر با دید ظنی به این گونه اتفاقات که عدد آنها در این سال های اخیر کم هم نبوده اند نگاه نکنیم و این رفتارها را حمل بر سعی جریانی در بطن دولت در جهت ایجاد ناامیدی مردم از انقلاب و برانگیختن اعتراضات مردمی نکنیم باید حمل بر جهل مسئولین و فرماندهان اقتصادی و سیاسی از موقعیت فعلی کشور و اوضاع مردمی کرد که آن هم در این شرایط گناهی غیر قابل توجیه و بخشش است.
کاش مردم به جای دیدن شما در جشن تولد و کیک بریدن، شما را در حال تلاش و عرق ریختن و شب نخوابیدن جهت رفع مشکلاتشان می دیدند و تصویری که از شما در اذهان جامعه نقش می بست بسیار متفاوت بلکه متناقض با درباریان قاجار و پهلوی می‌بود./918/ی703/س
داود موذنیان
ارسال نظرات